H παράνοια συνεχίζεται..

Τα πράγματα χειροτερεύουν. Δε φτάνει που η ΑΣΧΕΤΗ από pc και internet αδερφή μου άνοιξε από το πουθενά δικό της blog (ναι αυτή που με είχε ρωτήσει πόσα «ο» είπαμε έχει το google). Δε φτάνει που δεν είναι blog, αλλά VIDEO-blog! Είναι και που η αγαπητή εν χριστώ αδελφή μου, όταν λέει “video-blogging” μάλλον αυτό που εννοεί είναι το να παίζει με το σκύλο μας μπροστά από μια webcam, μέσα απ΄το σπίτι μας, μιλώντας στο φανταστικό (ή μήπως ανύπαρκτο;) κοινό της... για μένα!! Κι εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν..
Το ξέρω, ακούγεται σαν κακός, σαν κάκιστος εφιάλτης αλλά όχι, είναι η αληθινή, πικρή, σκληρή πραγματικότητα και βρίσκεται ήδη ΕΔΩ.

Τί να σχολιάσω;

Όπως θα δείτε, μια χαρά ξεφτιλίζεται και μόνη της -δε θα χρειαστεί να σχολιάσω περαιτέρω το τσίρκο που αποφάσισε να στήσει.. Θέλω μόνο να της πω ότι δυστυχώς δεν μπορώ να της ευχηθώ καλή αρχή και άλλα τέτοια τυπικά και ευγενικά, λυπάμαι.. Γιατί η αληθινή μου γνώμη είναι αυτή που της είπα και κατ΄ιδίαν :
Ότι dikiamou, μπήκες σε παράξενα μονοπάτια. Μονοπάτια που δε γνωρίζεις. Κι αυτό φαίνεται, βγάζει μάτι. Θα μπλέξεις. Θα μπλέξεις τα μπούτια σου και θα σε τρέχουμε. Θα σε συμβούλευα λοιπόν, πριν είναι αργά και με όλο το σεβασμό, να διαγράψεις ΤΩΡΑ το blog και να φύγεις διακοπές. Σε κάποια πανσιόν της Ελβετίας ίσως -δεν ξέρω. Απ΄αυτές με τον καθαρό αέρα..

Σε κάθε περίπτωση πάντως, 3 πράγματα :
α) Προσπάθησε να μιλάς με λιγότερο βαρετό τρόπο για λιγότερο βαρετά πράγματα. Δεν ξέρω ποιον και για ποιο λόγο μπορεί να ενδιαφέρει το πού μένεις, τί σπουδάζεις και πώς τον λένε τον γκόμενό σου.
β) Βάζε links και όχι τα url δίπλα στις λέξεις -θεούλη μου δηλαδή!
γ) Το κυριότερο : ΑΣΕ ΜΕ ΕΜΕΝΑ ΗΣΥΧΟ!! Το όνομά μου και το τί κάνω είναι πράγματα που δεν αφορούν κανέναν και σε παρακαλώ σε ότι με αφορά να το κόψεις εδώ.

Αντίο.

Κι ευχαριστώ για τα ψάρια..