Νάτα νάτα τα κακά μαντάτα

Τα λεγα εγώωωω. Έχουμε δράματα τώρα. Βαριάς μορφής...
Και να με συγχωρείτε αλλά εγώ το παλικάρι το καταλαβαίνω κι έχει και δίκιο.
Απόλυτο δίκιο.
Τόσο καιρό εγώ τα λέω , όλοι με γράφουν.. Μα είναι δυνατόν; Τόσο καιρό να κρύβεις από το αγόρι σου ότι έχεις blog και κάνεις τέτοιο πατάταγο και μια ωραία πρωία να του το λες με αυτόν τον τρόπο;; Κι έλεγα γω, πώς και δεν έχει εμφανιστεί αυτός τόσο καιρό;
Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ θα 'χε φρικάρει! Και να σαι και τόσο μακριά.. Να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Να μην μπορείς να συνεννοηθείς.
Τραγωδία.
Εδώ πέρα εντωμεταξύ έχει πέσει μαύρη καταχνιά, δεν το συζητώ. Το κλάμα βγήκε απ΄τον παράδεισο.. Ηθελέστα και παθέστα λέω εγώ. Και ίσως αυτό να γίνει ένα μάθημα (για όλους δηλαδή) ότι ναι μεν το internet μας δίνει τη δυνατότητα να δημοσιεύσουμε τα πάντα άμα γουστάρουμε αλλά γουστάρουμε; Κάποια λογική θα πρέπει να κρύβεται από πίσω, κάποιος σκοπός.. Το χρησιμοποιούμε ας πούμε για να κάνουμε αυτό που θέλουμε ,όχι άντε βουρ με τα μούτρα κι όποιον πάρει ο χάρος.. Έτσι είναι. Κι όταν δεν είναι, τα λούζεσαι.. Τόση ελαφρότητα, μα τόση όμως, όλο και σε κάποιον τοίχο θα χτύπαγε. Πολύνεκρο. Λοιπόν, κάθε κατεργάρης στον πάγκο του τώρα και άντε να δούμε τί θα απογίνει.
Καιρός για περισυλλογή..